HET BEGRIP 'BUIKDANS'
​
Het begrip 'buikdans' behoeft een nadere uitleg.
Door de rollende en golvende buikbewegingen van de oosterse danseressen werd gesproken van ‘danse du ventre’ of ‘bellydance’. Ook de Franse auteur Émile Zola maakte in zijn roman 'Nana' (1880) reeds gebruik van het begrip ‘danse du ventre’. Dit is echter een nogal ongelukkig begrip.
In Europa ligt bij de oriëntaalse dans sterk de nadruk op de buik, terwijl je in Arabische dansen je hele lichaam gebruikt, echt van je tenen tot en met je haren. Daardoor heeft de oriëntaalse dans nogal eens het imago van een soort oriëntaalse striptease of van een verleidingsdans, die vooral voor een mannelijk publiek wordt opgevoerd.
In Arabië dansen de vrouwen echter vaak met elkaar. Daarom noemen zij de dans dan ook liever bij de juist naam: de raqs sharqi of kortweg oosterse dans.
Maar gelukkig is het imago van deze dans de laatste jaren sterk verbeterd, mede door de enorme populariteit van deze dansvorm of beter gezegd danskunst.